Qan qalmayıb damarlarında, Bakı. Əmir səni əjdahalar...

Şair Coşqun Cəfər

-

Oxu Zalı Gürcüstanda yaşayan azərbaycanlı şair Coşqun Cəfərin şeirlərini təqdim edir.

Coşqun Cəfər

TİFLİSLİ TURİSTİN BAKIYA DEDİKLƏRİ

Bakı,

Hündür mərtəbəli evlərinin kəlləsindən baxıb çox da öyünmə

Ən kiçik arzularını ürəyində gömmüş adamlar dolanır küçələrində.

Bakı,

Bulvarının qızıl paltar geyinməsinə baxıb dişlərini ağartma, söyünmə

Lül-piyan bomjlar həyat axtarır zibil qutularında,

Lüt üryan uşaqlar ümid dilənir küçələrində...

Bakı, sən haralısan?

Hər gün bir yerə köçürsən!

Sökülə-sökülə tikilirsən,

Tikilə-tikilə uçursan...

Qız qalan qala olub qoruya bilmir

Damarını kəsən qızlarının taleyini, həyatını, həyasını...

Xəzər dənizin yuya bilmir

Üzü qara adamlarının üzündən ağ boyasını...

Qan qalmayıb damarlarında, Bakı

Əmir səni əjdahalar zəli kimi.

Can qalmayıb insanlarında, Baki

Öz evlərində gəzirlər qonaq kimi

Vətən onlara qürbətdi uzaq kimi

Bakı, ayaqlar altında əzlilirsən xalı kimi...

El-aləmə gün ağlayırsan

Özünə gün axlamağa yoxdu sənin vaxtın, Bakı?

Qar da yağdı yenə ağ günə çıxmadın

Səni çapıb-talayanlar Aya çıxdı.

Qara neftə batıb yoxsa baxtın, Bakı?

Mən sənə şeir yazmadım, alın yazını oxudum, Baki...

Buna da bax: "Coşqun Cəfər. Qiyamət gecəsi"

YAŞAMAĞA ELEGİYA

1.

Burda yaşamaq-

Ölənə qədər çiyinlərində öz tabutunu daşımaq…

Burda ömürlər ölməyə həsr edilir,

Burda ömürlərə diri-diri qəsd edilir.

Başdaşlarımızın belə bahalı mərmərdən olmasına baxma,

Hər gecə bütün bədəni yara tökmüş ən xəstə itlər yatır üstündə.

Yaxınlarımızın ölülərimizə üz-gözünü cıraraq ağlamasına baxma,

Onlar da öz gününə ağlayır əslində.

Ağlayırlar sən öldün, qurtuldun bir yolluq,

Biz isə hər gün yaşaya-yaşaya ölməklə məşquluq.

Ölü deyil ah-nalə çəkməyimizin əsl səbəbi,

Çəkdiyimiz heç ah-nalə də deyil.

O səs-səda

Öz ölmüş yaşamımızdan şikayətdir,

Üsyandır,

Qorxudur...

Ölü deyil göz yaşı tökməyimizin əsl səbəbi,

Gözlərimizdən axan heç yaş da deyil,

O dünyaya yola saldığımız ölülərimizi

Uğurlamaq üçün arxalarıyla tökdüyümüz sudur,

Burda ölünün arxasıyca ağlamağın fəlsəfəsi məhz budur.

2.

Burda bütün sənə sevgilərin içində

Yekə bir mənə sevgi gizlənib.

Məsələn,

Bu zamana qədər hələ bir ana görməmişəm

Öz oğlunu oğlu üçün saxlasın

Burda analar oğullarını saxlayırlar ki, öləndə tabutlarını yerdən qaldıran olsun.

Burda qarşılıqsız sevmək heç vaxt olmayıb,

Məsələn,

Bu zamana qədər hələ bir ata görməməşəm

Öz qızını qızı üçün sığallasın,

Burda atalar qızlarını öpüb, sığallayırlar ki, öləndə tabutları üstündə dil deyib, ağlayan olsun...

3.

Burda insanlar iki yerə bölünür:

Ölü doğulanlar

Və doğulub ölənlər.

Tale üzümüzə baxdı,

Biz ölü doğulmadıq.

Amma...

Gəl gedək buralardan,

Mən yaşamaq istəyirəm,

Mənim ölməyə vaxtım yoxdu..

EVLİ AMMA YALQIZ QADIN

Şair Coşqun Cəfər.

Evli amma yalqız qadın...

Çoxdu;

Hər gecə üşüyər... üşüyər...

Yayda da üşüyər, qışda da!

Sobanı doldurar odunla,

Soba da üşüyər, odun da,

Bir ömür buz içində yaşıyar... yaşıyar...

Heç kimin saxta qayğısı onu isidə bilməz,

Zaman ötər,

Günəş batar,

Ay mürgüləyər,

Ulduzlar yuxulayar,

Gecə yatar,

O yata bilməz…

Gözləri pərdə olar pəncərədən asılı qalar,

Sevgili əvəzinə dizini qucaqlayar, ağlayar...

Yatağını bürüyər kimsəsizlik ətiri,

Yastığı göz yaşı udmaqdan öz rəngini itirər,

Boynu qısılı qalar,

Özünü qucaqlayar, ağlayar...

Evli amma yalqız qadın...

Gündüzləri tək yeyər, tək içər

Tək durub, tək oturar

Gecələri... gecələri dik atılar

Gecə barlarından gəlib qapını çırpan

Ər dediyi kişinin dodaqlarından qopan

Özgə qadın adlarının səsinə.

Divardan asdığı toy şəkili parça-parça olar, yerə düşər

Otağının divarları uçar, üstünə düşər

Qəzəb hissi gicitikan tək ruhunu dalayar,

Çartlaq dodaqlarını dişi ilə qana bulayar

Hər gecə intihar edər ər dediyi kişinin

Özgə dodaqlardan öpən nəfəsində.

Evli amma yalqız qadın...

Darıxar… Darıxar...

Siqaretə başlar

Evdəki bütün içkiləri qurtarar…

Nə güzgüyə baxar, nə özünə

Nə də ki, evi yığar…

Kişilər varlandıqca sevgiləri qurtarar –

Belə yazar toz basmış pəncərəyə, şüşəyə

Hər gün beləcə yoxa çıxar üşüyə-üşüyə…

Buna da bax: "Gürcüstandakı azərbaycanlı gənclər mədəniyyət saytı açdılar"

KÜRÜN MARMARAYA AXIŞI

Axır… məktub yazıram küləkli, axşamüstü

Bir şairin nitqiyəm, Tblisidə yaşaram.

Sol tərəfim qoca dağ, başım dumanlı, tüstü

Dalğalar hisslərimdi, sellər fikrim coşaram.

Adım dəli kür deyə demə ki, aferistəm

Şahlar tikən məscidin neçəsin devirmişəm.

Baxma başımın üstə kilsə var ateistəm

Gözlərimi açandan sağa üz çevirmişəm.

Sən ey dostum Marmara, duydum sən də solçusan

Köksündə qasırğalar bir üsyan türküsüsən

Gəmi, qayıqlarınla inqilaba yolçusan

Prezdenti söyübsən: sən hara tülküsüsən?!

Qorqasali də mənlə hər gün çıxır qırğına

Təzə hakimiyyəti hey danlayır, pisləyir.

Siyasi söhbətlərdən bezdim artıq yorğunam

Könlüm bu gecə sənə bir sirr açmaq istəyir

Bu sirr ayıq deyilməz, sən rakı iç, mən çaxır

Necə dəli olmayım, ah necə hallanmayım.

Dalğanda ayna kimi öz kölgəsinə baxır

Sevdiyim düz yanında, necə paxıllanmayım?!

Eh Marmara sevgini sənə izah edim necə?

Elə bil ki, deyirsən göydə ulduzları say.

Gəl sənə yalqızlığı izah eyləyim: gecə-

Milyon-milyon ulduz və tək-tənha Ay…

Bu sevgini istədim göndərim balıqlardan

Hansına yaxınlaşdım qarmaqla biri tutdu.

İstədim məktub yazım göndərim qayıqlardan

Dedilər ki, sığışmır məktub çox yeri tutdu…

Marmara ümid sənə, tək sənə arxayınam

Axır, axıram sevgim süzülür hecalardan.

Ona de ki, hardasan? Sənsiz darmadağınam

Gəl, gəl yığışdır məni bu qəhbə küçələrdən…

***

Sən getdin…

Evimə darıxmaq dadanıb.

Yalqızlıq adlı kaftar,

Bir axmaq dadanıb…

Sən getdin…

Gecəmin gündüzü ölüb

Geyib başdan-başa qara

Ayda ki intihar edib

Asıb özün göydən yerə

Sən getdin…

Hər tərəf kədər qoxuyur

Bu ətri kim bura töküb?

Göydəki ulduz ha deyil

Göyün üzü yara töküb.

Sən getdin

Mən də itdim.

Tapa bilmirlər heç yanda.

Görən olub sən aparıbsan

Məni də gətir qayıdanda.

***

Qafqazda mən gecə gəzən

Səni gəzə-gəzə gəzən

Yollarında itib azan

Küçələrinə adını yazan

Bir şəhər yaşayır- Tiflis!

Bu şəhərdə bir qış günündə

Səni sevmək olan peşəsi

Ürəyi dolu önündə

Çoxlu boş içki şüşəsi

Bir nəfər yaşayır- muflis!

O bir nəfər sinəsində

Çıxışlarına dözməyən bədən!

Çırpınıb dar qəfəsində

Hamıya səni təbliğ edən

Bir peyğəmbər yaşayır- sənsiz

Hər axşam məhşər yaşayır...

***

Ürəyimə gəzmək düşüb

Olar gəlim ürəyinə?

Yaşamağa evim yoxdu

Gəlim qalım ürəyində

Bura soyuq…

Yaşamaq çətin

Gəlim ürəyini edim vətən.

Burda gülməyə həsrətəm

Gəlim gülüm ürəyində…

Hərə bir məmləkətə gedir,

Xaricə, qürbətə gedir

Eşitdim ki, ürəyində

Ölənlər cənnətə gedir

Olar ölüm ürəyində?