Şahnaz Bəylərqızı:
Qonağımız Milli Məclisin İnsan haqları komitəsinin sədri Rəbiyyət Aslanovadır. Xoş gəlmisiz Rəbiyyət xanım.
Rəbiyyət Aslanova:
Çox sağ olun, minnətdaram.
Şahnaz Bəylərqızı:
Rəbiyyət xanım, deputat kimi bu beş illik fəaliyyətinizə necə qiymət verərdiniz?
Rəbiyyət Aslanova:
Adətən millət vəkillərinə belə bir sual verəndə, onlar bəlkə də düz , amma şablon belə bir cavab verirlər ki, qoyun bunu mənim seçicilərim söyləsin. Mən belə deməyəcəyəm. İlk növbədə insan öz-özünə hesabat verməlidir. Yəni mən beş il ərzində seçicilərimin etimadını doğrultdummu? Mən özümü bir millət vəkili kimi təsdiq edə bildimmi? Gördüyüm və görmədiyim işlərin balansı necə oldu? Mən özümə hesabat verirəm. Sözsüz ki, bu beş il ərzində görə bildiyim işlər də oldu. Ancaq yerinə yetirə bilmədiyim məqamlar da oldu. Özümdən asılı olan, obyektiv və subyektiv amillərlə bağlı. Biz insanıq deyə bilmərik ki, mən şəxsən öz payıma deyirəm, deyə bilmərəm ki, bütün bu problemlərin hamısını yüz faiz yerinə yetirə bildim. Özümdən narazı olan məqamlar da oldu.
Şahnaz Bəylərqızı:
Nədən narazı qaldız?
Rəbiyyət Aslanova:
Bəzən elə hallar oldu ki, israrlı olmadım. Məsuliyyətlə yanaşsaydım o məsələyə həll edə bilərdim. Bəlkə də haradasa könül küskünlüyü yaşadım məsələni həll edə bilmədiyimdən. Vaxtın qıtlığı. Müəyyən məqamlar var. Problemlər çoxdur. Amma bir şeyi bilirəm ki, haradasa özümdən razıyam. Razıyam ona görə ki, bu gün hər halda telefonu qaldıranda, hər hansı bir məmurla söhbət edəndə, danışır Rəbiyyət Aslanova deyəndə, əks tərəf məsuliyyətini hiss edir.
Şahnaz Bəylərqızı:
Dediz ki, elə məqamlar oldu ki, orada dirəniş göstərə bilmədim. Bu hansısa qanunların qəbuluna da şamil oluna bilərmi?
Rəbiyyət Aslanova:
Ola bilər. Ancaq mən sizə deyim ki, hər halda bu beş il ərzində mənim fəaliyyətimi izləyən insanlar bilirlər ki, mənim təqdim etdiyim qanunların heç biri geriyə qaytarılmayıb. Ancaq olub. Elə olub ki, çoxluq səs verir, mən çoxluğun iradəsinə qarşı gedə bilməmişəm. Elə müddəalar olub ki, mənim iradəmdən də kənar olan. Çünki, azlıq çoxluğa tabedir və demokratik prinsipdir. Amma mənə elə gəlir ki, təqdim etdiyim qanunları könül rahatlığı ilə təqdim etmişəm və orada elə bir problem olmayıb. Amma məni narahat edən başqa məsələdir ki, mən bəzən məmur biganəliyi ilə rastlaşmışam. Bəzən həmin problemin həlli üçün çox çabalamışam. Bəzi insanların hüquqlarını qorumaq üçün instansiyalara müraciət zamanı mənə qarşı bir təpki görmüşəm. Bəzən elə millət vəkilinin taleyi budur. İşinin xarakteri bundan ibarətdir ki, bir az mübariz olmaq lazımdır.
Şahnaz Bəylərqızı:
İnsan haqları komitəsinin sədri məmurlarla belə bir gərgin mübarizə yaşayırsa, çətinlik çəkirsə onda görün sıravi vətəndaş üçün bu nə qədər çətindir.
Rəbiyyət Aslanova:
Mən bir dəfə söyləmişdim ki, məmur bilməlidir ki, günün birində o özünə bənzər bir məmurla rastlaşacaq. Amma bu gün biz Azərbaycanda insan hüquqlarının təmin olunması deyəndə, bütün qanunlarımız mükəmməl olsa belə bir stereotip işləyir. İnsanların şüurundakı stereotipi dəf etməkdən çətin bir məsələ yoxdur. Bəzən elə vəzifə sahibi görürsən ki, o vəzifəyə gəldiyi gündən tamamilə dəyişir. Yəni vəzifənin qəribə bir fəlsəfəsi var. Ancaq mən məmurlarımızı ümumiləşdirmək istəməzdim.
Şahnaz Bəylərqızı:
Bu balaca məmurlara aiddir yoxsa, böyük məmurlara da?
Rəbiyyət Aslanova:
Balaca məmurlarda bu iddia daha çoxdur. Adi mənzil kommunal təsərrüfat idarəsində işləyən bir insanın iddiası, bəlkə də nazirin iddiasından daha çoxdur.
Şahnaz Bəylərqızı:
İnsan haqları komitəsinin rəhbərisiz. Azərbaycanda insan haqlarının vəziyyətinə neçə qiymət verərdiz? Beş balla.
Rəbiyyət Aslanova:
Dünyanın heç bir ölkəsinə insan haqlarının təmin olunmasına görə beş qiymət vermək olmaz. İstəyir demokratiyanın beşiyi sayılan Amerika olsun, istərsə Avropa. Yoxdur belə bir şey. Ancaq bu gün bəşəriyyətin münasibətlərini, ictimai, siyasi, sosial münasibətlərini tənzimləməyə çalışan konvensiyalar var ki, dövlətlər onlara qoşulmaqda öhdəlik götürür ki, insan hüquqları qorunsun. Bu baxımdan Azərbaycana gəldikdə, Azərbaycanda insan hüquqlarının qorunması ilə əlaqədar təkcə son milli fəaliyyət planının qəbul edilməsi və oradakı müddəaların hə biri çox vacib və çox əhəmiyyətlidir. Azərbaycanda insan hüquqlarının pozulması ilə bağlı nəyə çox fikir veririk. Öz hüquqlarını bilən və sona qədər bilməyən insanlar da var. öz hüququnu bilən insanın hüquqlarını tapdalamaq çox çətindir. O qanuna, konstitusiyaya əsaslanır. O öz hüququnun müdafiəsinə qalxam cəsarətli bir insandır. İkinci qrup insan bəlkə də öz hüquqlarını bilir. Ancaq onun hüquqlarının qorunmasını dövlətin üzərinə atır ki, sən qorumalısan. Yəni özü bir az passiv mövqedə olan bir insandır. Üçüncü qrup insan nə bundan xəbəri yoxdur, yəni hansı hüquqları olduğunu belə bilmir və onun müdafiəsinə qalxmaq iqtidarında deyil. Yəni bu indiferent qrupun hüquqları da pozulur, tapdalanır. İnsan bütün bu münasibətlər içərisində bir çaşqınlıq yaşayır. Azərbaycanda hüquq pozuntusu varsa, sözsüz ki var, yəni bu hüquq pozuntusu ailədaxilində də ola bilər, cəmiyyətdə də ola bilər. Sosiumun içərisində müxtəlif tipli insanlar da var, kimisə əzməklə həzz alan insanlar da var, bayaq dediyim kimi özünü təsdiq edən insanlar da var. Mən beş ballıq şkala olsaydı dörd qiymət verərdim.
Şahnaz Bəylərqızı:
Seçim azadlığından danışaq. Həmişə seçkilərdən sonra, seçki öncəsi Azərbaycanda uzun müzakirələr gedir ki, seçki azadlığı yoxdur. Seçkilər azad deyil. Bu sadəcə kağız üzərində keçirilən seçkilərdir.
Rəbiyyət Aslanova:
Bizim seçiciyə elə gəlir ki, seçki son kampaniya zamanı baş verir. Əgər bu gün Rəbiyyət Aslanova növbəti dəfə seçilmək arzusundadırsa, o, başa düşməli idi ki, mən seçilən günün sabahı mən növbəti seçki üçün işləməliydim. Və bütün bu beş il ərzində seçicinin etimadını elə doğrultmalısan, inamını elə qazanmalısan ki, növbəti seçkilərə səslə, küylə, zorən müxtəlif vasitələrlə getməsin. Artıq bir rahatlıq yaşayasan, əminlik yaşayasan ki, o məni seçəcək. Seçici də bilsin ki, onun seçdiyi insan onun etimadını doğrultduğu üçün gəlib ona səs verəcək. Seçki prosesi son bir ilin, beş ayın, seçki məcəlləsinə görə 75 günün işi deyil. 75 günə heç kəs özünü seçiciyə sevdirə bilməz. Onu inandıra bilməz, inandırsa da mən buna inanmaram.
Şahnaz Bəylərqızı:
Nəyə görə Azərbaycanda seçkilərin taleyi həmişə sual altına düşür?
Rəbiyyət Aslanova:
Azərbaycan öz seçimini edir. Seçki keçir və onun taleyi heç vaxt sual altında deyil. Bu gün Azərbaycan cəmiyyəti, vətəndaşı dəyişib və onun seçkilərə münasibəti də dəyişib. Azərbaycan vətəndaşı imkan verməməlidir ki, belə bir təsəvvür yaransın ki, mənim seçkim sual altındadır. Mən müstəqil dövlətin müstəqil vətəndaşıyam. Yəni öz seçimimi özüm edəcəm. bir millət vəkili kimi demirəm, bir seçici kimi deyirəm. mən də seçiciyəm və özüm də edəcəm. kimlərinsə təzyiqi, kimlərinsə təsiri altında olmadan. Açığı deyim ki, bəzən beynəlxalq təşkilatlar, bəzən çox qərəzlə yanaşırlar Azərbaycana. Səbəb çoxdur. Bu gün Azərbaycana ikili münasibət, yəni o ikili standartlar yox, üçlü, dördlü standartlar da mövcuddur. Başqa dövlətlər Azərbaycanı çox güclü rəqib görmək istəmir. Bizsə artıq güclü rəqibik. Bu güclü rəqibin sərbəst mühakimə yürütmək, sərbəst siyasi proqnozlar vermək, fəaliyyət göstərmək iddiaları var. Kimin xoşuna gələr? bu gün dünyanın mübarizəsi mənim qafam uğurumdadır, mənim düşüncə tərzim uğrundadır. Təkcə torpaq yox.
Dinləyici:
Siz bilmirsiz ki, seçkilərdə saxtakarlıq olur?
Rəbiyyət Aslanova:
Seçkilərin taleyi sizdən, məndən asılıdır. Əgər siz seçki məntəqəsinə gedib, öz səsinizi verəcəksizsə və dəqiq seçiminizi edəcəksinizsə heç vaxt 100 nəfərin yerinə 120 nəfərin səsi yazılmayacaq. Bu gün seçicinin aktivliyi lazımdır. Seçicinin öz səsi uğrunda mübarizəsi lazımdır. Və belə olan halda heç bir saxtakarlığa yol verilə bilməz. Siz səsiniz uğrunda mübariz olmalısınız. Siz davam eləməlisiniz. Funksiyanız gedib səs verməklə bitmir. Mən səsimin yiyəsiyəm.
Şahnaz Bəylərqızı:
Seçicinin günahıdır ki, nəticələr dəyişir?
Rəbiyyət Aslanova:
Yox. Seçicinin günahı odur ki, bəzən gəlmir. Gəlmədikdən sonra da, ola bilər ki, saxtakarlıq ola bilər. Olur. Niyə də yox? Amma o seçkiyə gəlsə, imzalasa, öz səsini versə, hər bir kəs başa düşsə ki, bu məsuliyyətli bir andır, heç kəs həmin o seçkiyə müdaxilə edə bilməz.
Şahnaz Bəylərqızı:
Parlament seçkilərində yetərsay yoxdur. Seçici gəlməyə də bilər. Bəlkə sistem özü ədalətli olmalıdır?
Rəbiyyət Aslanova:
Yox seçki məcəlləsi kifayət qədər mükəmməl sənəddir. Burada ictimai nəzarətin güclənməsi, hər bir seçicinin öz səsinə sahib çıxması olduqca vacib məqamdır.
Dinləyici:
Axı Azərbaycanda seçkilərin saxtakarlığına qarşı etiraz ediblər. Amma sonra iqtidarın polisləri onları dubinka ilə döyüb şikəst edirlər. İnsanlar necə öz seçimləri barədə mübarizə apara bilər?
Rəbiyyət Aslanova:
Mən bununla qətiyyən razı deyiləm. Nə vaxt olub? Prezident seçkiləri olub, bələdiyyə seçkiləri olub. 2003-cü ilin prezident seçkilərinə görə, mən bugünki günə qədər çox böyük xəcalət hissi yaşayıram. Bizə deyirlər ki, sizin insanlar özlərini niyə belə aparırdılar?
Şahnaz Bəylərqızı:
Bəs 2005-ci ilin parlament seçkilərindən sonra müxalifətin dinc aksiyası zamanı da kobudluq, zorakılıq var idi.
Rəbiyyət Aslanova:
2005-ci ilin seçkiləri - 2000-ci ilin seçkilərindən irəliyə doğru bir addım idi. Mən inanıram ki, 2010 daha yaxşı keçəcək. Bu gün cəmiyyət dəyişib. Azərbaycan üçün mitinq dövrü keçib gedib. Bu qışqırtılarla, səslə, lazımsız şüarlarla müşayiət olunan mitinqlərin vaxtı bitib. İnsanların öz fikrini söyləmək üçün mətbuat var. Dinc aksiyalar keçirmək imkanı var. Gedib şüşələri qırmaq, yerdən daşları çıxarmaq, bir-birini döymək, ekstremal situasiyalar yaratmağa heç bir ehtiyac yoxdur. Güclü dövlətin güclü müxalifətə ehtiyacı var. o müxalifətə ki, Azərbaycan maraqlarını, mənafeyini hər şeydən üstün tutsun və onun addımı dövlətin sabahkı inkişafına yardımçı olsun. Yalnız təhrif etmək, tənqid etmək, ağı qara rəngdə görərək, görülmüş işlərə də ləkə yaxaraq özünü siyasət səhnəsində saxlamaq müxalifətə yaraşan bir hal deyil.
Dinləyici Zülfüqar Saatlı:
Qonağınız deyir ki, namizəd özünü 75 günə necə tanıdacaq. Bəs yaxşı 75 günə tanıtmadı, qaldı 5 gün üçün necə tanıda bilər? Bütün kanallar hamısı sizin əsarətiniz altındadır. Xalqın yüzdə səksən faizi sizin səsinizi hansısa kanaldan eşidəndə təzyiqi qalxır. Əsəbləşdim ikinci sualım yaddan çıxdı.
Rəbiyyət Aslanova:
Sualınız üçün çox sağ olun. Mənim rəhbərlik etdiyim komitənin üçdə ikisi müxalifət nümayəndələridir. Həmin insanların əlində televiziyalar da var, Milli Məclisin tribunası da var. Siz nahaq belə əsəbiləşirsiniz. Əsəblərinizi qoruyun. Mən doğrudan da elə şeylərdən danışıram ki, bu gerçəklikdir, reallıqdır.
Dinləyici:
Beynəlxalq Təşkilatların hesabatlarında həmişə mənfi qiymət alır Azərbaycan. Bu hesabatlar xarici dövlətlər üçün mötəbər mənbə sayılır.
Rəbiyyət Aslanova:
Beynəlxalq təşkilatların hansı hesabatlarından söhbət gedir? Birinci ABŞ-ın Dövlət departamentinin Azərbaycan haqqında verdiyi hesabatlar. İkinci «Freedom House»un, «Human Rights Watch»un hesabatlarıdır. Son ikinci haqda xüsusi danışmaq istəmirəm. Çünki bunlar qeyri hökumət təşkilatlarıdır və beynəlxalq aləmdə elə böyük nüfuzu yoxdur. Onların hesabatlarında kifayət qədər yanlış, təhrif olunmuş məlumatlar var. Dövlət Departamentinin hesabatlarına gəldikdə isə, mən bu hesabatların hazırlanması mexanizminə bələdəm. Sizi əmin edirəm ki, o hesabatlar ayrı-ayrı qeyri hökumət təşkilatlarının göndərdiyi hesabatlardır. Mən onlara söylədim ki, hesabat hazırlayanda əks tərəfin rəyi də nəzərə alınmalıdır. Əgər siz o hesabatla tanış olsaz, hesabat verilən ölkələrə baxsaz görərsiz ki, cümlələr eynidir. Şablon cümlələrdir. Həmin hesabatda bir dənə qaçqınlarla bağlı kəlmə yoxdur. Belə olan halda mən o departamentin hesabatlarına necə inanım? Uğurların biri haqda bir kəlmə yoxdur. Gəlin biz o ölkələr qarşısında təzim prinsipində bulunmayaq. Hər bir kəs özündə olan nöqsanları bilir və onları aradan qaldırmaq əzmindədir. Bu mənim məmləkətimdir, bu mənim vətəndaşımdır və onun hüquqlarını qorumaq bu dövlətin borcudur. Dövlət də ləyaqətlə onu yerinə yetirir.
Şahnaz Bəylərqızı:
«Bizim yol» qəzetinə müsahibənizdə ADNA qətliamında təqsirli bilinənlər haqda demisiz ki, mən bu insanların işgəncələrə məruz qalmasına normal baxıram. Belə bir fikri insan haqları komitəsinin sədrinin səsləndirməsinə necə bəraət qazandıra bilər?
Rəbiyyət Aslanova:
İnsan haqları komitəsinin sədri də bir anadır, bir qadındır, millət vəkilidir. Həmin gün hər birimizin ürəyi qan ağladı və bu gündə qan ağlayır. Və mənə deyəndəki o insanlara hər hansı bir işgəncə faktı, mən dedim ki, işgəncə faktı yoxdur. Çünki bu bizim də nəzarətimizdədir. Amma mən içimdən gələn bir sözü söyləmişəm. Bunu qəbul etsələr də, etməsələr də. İnsan haqları adı ilə spekulyasiya edənləri qəbul edə bilmirəm. Halbuki bu gün insan haqları ilə spekulyasiya edən dövlətlər də var. Mən bir anlıq o qana qəltan olmuş gəncləri düşündüm və onları o hala salmış insanlar haqqında hansısa bir xeyirxahlıq hissi ilə yaşaya bilməzdim və yaşamıram da. Kim olacaqsa mən istərdim ki, ona ən ağır cəza versinlər. Ölüm hökmü yoxdur, ömürlük həbs verilsin. Heç cür yüngülləşdirici heç nəyə gedilməsin. Yenə deyəsəksiz bəs insan haqları, insan haqlarının da bir sərhədi var. Bəs orada olan insanların günahları nə idi ki, onlar yaşamaq hüququndan məhrum oldular?
Dinləyici:
Niyə bizdə telekanallarda seçkiqabağı debatlar yoxdur?
Rəbiyyət Aslanova:
Mən prezident seçkilərində dəfələrlə debatlarda iştirak etmişəm.
Şahnaz Bəylərqızı:
Niyə prezident İlham Əliyev özü debatlarda iştirak etmirdi?
Rəbiyyət Aslanova:
İlham Əliyev ora çıxmamışdan öncə sağa, sola baxın. İlham Əliyev bütün sözlərini öz fəaliyyəti ilə deyir. Yenidən çıxış edib, gördüyü işləri saymağa ehtiyac yoxdur. Hər gün gördüyü işləri işləri sadalasaz bu kifayətdir. Fəaliyyət ən böyük hesabatdır. Bu gün Azərbaycan vətəndaşı öz prezidentinə o qədər inanır ki, bunun əlavə heç bir şərhə ehtiyacı yoxdur.
Dinləyici:
Seçici mübariz olub neyləməlidir? 2003, 2005-ci ildə mübariz oldu, cavabını da gördü.
Rəbiyyət Aslanova:
Cavabını gördü, nə gördü. 2005-ci illə 2010-cu ili müqayisə edin. Yəqin o vaxt seçiminiz düz etmişdi ki, bu gün Azərbaycanın gözəl parlamenti var. Peşəkar deputatları var. Niyə bu gün mənə müraciət edən bir nəfər uğurdan danışmır? Gözəl görmək lazımdır hər şeyi. Qara axtarmaq lazım deyil.
Dinləyici:
Bu fikri haradan alırsız ki, mitinq dövrü keçib?
Rəbiyyət Aslanova:
Mitinqdən mitinqə fərq var. Biri var Avstriyanın paytaxtı Vyanada camaat plakatlarla, gözəl geyimdə insanlar keçirlər. Biri də var əlinə böyük taxtalar alıb, dubinkalar alıb şüşələri qıra-qıra, qışqıra-qışqıra, maşınların üstündə tullana-tullana gedirlər. Fərq var ya yox? Mənim də xalqım öz fikrini sivil şəkildə ortaya qoysun.
Dinləyici:
Millət vəkili Rəbiyyət xanım ildə neçə dəfə seçicilərlə görüşür? Görüşürsə sonrakı əhvalı?
Rəbiyyət Aslanova:
Axırıncı görüşüm may ayının 9-da idi. İstanbuldan birbaşa Tiflisə, ordan gecə saat ikidə Balakənə gəldim.
Dinləyici:
Mən aktyoram. Vəziyyətim acınacaqlıdır. Mən bu məvaciblə necə dolanım?
Rəbiyyət Aslanova:
Siz fədailərsiz. Çox böyük fədakar insanlarsız. Aktyorlar ki, o az maaşla teatr sənətini qoruyursunuz və inkişaf etdirirsiz sizə eşq olsun. Mən tamamilə razıyam ki, məvacib azdır. Yaradıcı insanın gərək məişət qayğıları olmasın ki, o sözün əsl mənasında özünü sənətə həsr edə bilsin. Hər büdcənin müzakirəsi zamanı biz bu məsələni ortaya qoyuruq. Vacibdir. Bu maaşla mümkün deyil. Müəllimlərlə başlı məsələni həll etdik. Həkimlərin, ziyalıların, yəni yaradıcı insanların məsələsi yəqin ki, üzümüzə gələn il həll olunacaq.
Dinləyici:
Sizcə Azərbaycanda türməlik jurnalist qalıb?
Rəbiyyət Aslanova:
Azərbaycanda gözəl jurnalistlər var. Həbsxanada jurnalist niyə olmamalıdır? Taleyin gərdişindən kimsə həbsxanaya düşə bilər. Amma jurnalist ora ona görə düşməyib ki, o jurnalistdir.
Şahnaz Bəylərqızı:
Azərbaycanda azad söz baxımından vəziyyət necədir?
Rəbiyyət Aslanova:
Bunun üçün müxalifət qəzetlərinə baxmaq kifayətdir. Nələr istəyirlər yazırlar. Yəni azad söz budur. Azərbaycanda 600-dən çox qəzet var. Bəzən elə yalan yazırlar ki. Bu insanlara yalanın yükü ilə yaşamaq haqqını vermək lazımdır. Yalanın yükü çox ağır olur.
Şahnaz Bəylərqızı:
Azərbaycanda jurnalist də qətlə yetirilib.
Rəbiyyət Aslanova:
Azərbaycanda biznes insanı da qətlə yetirilib. Müəllim də ola bilər qətlə yetirilsin. Jurnalist olduğuna görə qətlə yetirilməyib. Məhkəmə hələ sona çatmayıb.
Dinləyici:
Rəbiyyət xanım, bu millət sizi özünə vəkil seçibsə, o zaman niyə prezident İlham Əliyevdən «Vaşinqton Post» qəzetinin yazdığı Dubay mülkləri barədə izahat verməsini tələb etmirsiz?
Rəbiyyət Aslanova:
Sabah «Vaşinqton post» başqa bir yalan məlumat yayacaq. Bütün bu məlumatlar üçün hesabatlar tələb etməliyik? Bu məlumatın dəqiqliyinə nə qədər inanmaq olar? Belə bir mülk doğrudan yoxdur. Təkcə «Vaşinqton post» yox, digər qəzetlərə də baxsaz, görərsiz ki, nə qədər yalan məlumatlar var orada. Hansısa bir məlumatı götürüb, onu şişirdərək hesabat tələb etmək özü qeyri korrekt bir addımdır. Bu mənim inamımdır və mən bilirəm ki, elə bir şey yoxdur orada. Və bu informasiyadır ki, belə bir şey yoxdur.
Dinləyici:
Almaniya prezidenti könüllü istefa verdi. Azərbaycanda prezident səviyyəsində demirəm, aşağı ranqlarda könüllü istefalara nə zaman rast gəlmisiniz?
Rəbiyyət Aslanova:
Komanda peşəkardırsa onun nazirlərindən biri niyə istefa verməlidir? O istefanın müəyyən məqamları, müəyyən şərtləri olmalıdır ki, o insan orada özünü layiqli hesab etmir və həmin yerdən istefa verir. Bu insanlar cəmiyyətin gözü qarşısında bu qədər çalışırlarsa niyə istefa verməlidirlər?
Dinləyici:
Siz ulu öndərin heykəllərindən deyil, milləti dilənçiyə çevrilmiş Azərbaycandan danışın.
Rəbiyyət Aslanova:
Mən çox təəssüf edirəm ki, siz Azərbaycan xalqı, ulu öndər haqqında bu cür sözlər deyirsiz. Bircə şeyi fikirləşin. Ulu öndərin Azərbaycan üçün etdiyinin milyonda birini siz öz xalqınıza etsəydiniz yəqin ki, siz də çox hörmətli bir insana çevrilərdiniz.
Şahnaz Bəylərqızı:
Təşəkkür edirəm.
Qonağımız Milli Məclisin İnsan haqları komitəsinin sədri Rəbiyyət Aslanovadır. Xoş gəlmisiz Rəbiyyət xanım.
Rəbiyyət Aslanova:
Çox sağ olun, minnətdaram.
Şahnaz Bəylərqızı:
Rəbiyyət xanım, deputat kimi bu beş illik fəaliyyətinizə necə qiymət verərdiniz?
Rəbiyyət Aslanova:
Adətən millət vəkillərinə belə bir sual verəndə, onlar bəlkə də düz , amma şablon belə bir cavab verirlər ki, qoyun bunu mənim seçicilərim söyləsin. Mən belə deməyəcəyəm. İlk növbədə insan öz-özünə hesabat verməlidir. Yəni mən beş il ərzində seçicilərimin etimadını doğrultdummu? Mən özümü bir millət vəkili kimi təsdiq edə bildimmi? Gördüyüm və görmədiyim işlərin balansı necə oldu? Mən özümə hesabat verirəm. Sözsüz ki, bu beş il ərzində görə bildiyim işlər də oldu. Ancaq yerinə yetirə bilmədiyim məqamlar da oldu. Özümdən asılı olan, obyektiv və subyektiv amillərlə bağlı. Biz insanıq deyə bilmərik ki, mən şəxsən öz payıma deyirəm, deyə bilmərəm ki, bütün bu problemlərin hamısını yüz faiz yerinə yetirə bildim. Özümdən narazı olan məqamlar da oldu.
Şahnaz Bəylərqızı:
Nədən narazı qaldız?
Rəbiyyət Aslanova:
Bəzən elə hallar oldu ki, israrlı olmadım. Məsuliyyətlə yanaşsaydım o məsələyə həll edə bilərdim. Bəlkə də haradasa könül küskünlüyü yaşadım məsələni həll edə bilmədiyimdən. Vaxtın qıtlığı. Müəyyən məqamlar var. Problemlər çoxdur. Amma bir şeyi bilirəm ki, haradasa özümdən razıyam. Razıyam ona görə ki, bu gün hər halda telefonu qaldıranda, hər hansı bir məmurla söhbət edəndə, danışır Rəbiyyət Aslanova deyəndə, əks tərəf məsuliyyətini hiss edir.
Şahnaz Bəylərqızı:
Dediz ki, elə məqamlar oldu ki, orada dirəniş göstərə bilmədim. Bu hansısa qanunların qəbuluna da şamil oluna bilərmi?
Rəbiyyət Aslanova:
Ola bilər. Ancaq mən sizə deyim ki, hər halda bu beş il ərzində mənim fəaliyyətimi izləyən insanlar bilirlər ki, mənim təqdim etdiyim qanunların heç biri geriyə qaytarılmayıb. Ancaq olub. Elə olub ki, çoxluq səs verir, mən çoxluğun iradəsinə qarşı gedə bilməmişəm. Elə müddəalar olub ki, mənim iradəmdən də kənar olan. Çünki, azlıq çoxluğa tabedir və demokratik prinsipdir. Amma mənə elə gəlir ki, təqdim etdiyim qanunları könül rahatlığı ilə təqdim etmişəm və orada elə bir problem olmayıb. Amma məni narahat edən başqa məsələdir ki, mən bəzən məmur biganəliyi ilə rastlaşmışam. Bəzən həmin problemin həlli üçün çox çabalamışam. Bəzi insanların hüquqlarını qorumaq üçün instansiyalara müraciət zamanı mənə qarşı bir təpki görmüşəm. Bəzən elə millət vəkilinin taleyi budur. İşinin xarakteri bundan ibarətdir ki, bir az mübariz olmaq lazımdır.
Şahnaz Bəylərqızı:
İnsan haqları komitəsinin sədri məmurlarla belə bir gərgin mübarizə yaşayırsa, çətinlik çəkirsə onda görün sıravi vətəndaş üçün bu nə qədər çətindir.
Rəbiyyət Aslanova:
Mən bir dəfə söyləmişdim ki, məmur bilməlidir ki, günün birində o özünə bənzər bir məmurla rastlaşacaq. Amma bu gün biz Azərbaycanda insan hüquqlarının təmin olunması deyəndə, bütün qanunlarımız mükəmməl olsa belə bir stereotip işləyir. İnsanların şüurundakı stereotipi dəf etməkdən çətin bir məsələ yoxdur. Bəzən elə vəzifə sahibi görürsən ki, o vəzifəyə gəldiyi gündən tamamilə dəyişir. Yəni vəzifənin qəribə bir fəlsəfəsi var. Ancaq mən məmurlarımızı ümumiləşdirmək istəməzdim.
Şahnaz Bəylərqızı:
Bu balaca məmurlara aiddir yoxsa, böyük məmurlara da?
Rəbiyyət Aslanova:
Balaca məmurlarda bu iddia daha çoxdur. Adi mənzil kommunal təsərrüfat idarəsində işləyən bir insanın iddiası, bəlkə də nazirin iddiasından daha çoxdur.
Şahnaz Bəylərqızı:
İnsan haqları komitəsinin rəhbərisiz. Azərbaycanda insan haqlarının vəziyyətinə neçə qiymət verərdiz? Beş balla.
Rəbiyyət Aslanova:
Dünyanın heç bir ölkəsinə insan haqlarının təmin olunmasına görə beş qiymət vermək olmaz. İstəyir demokratiyanın beşiyi sayılan Amerika olsun, istərsə Avropa. Yoxdur belə bir şey. Ancaq bu gün bəşəriyyətin münasibətlərini, ictimai, siyasi, sosial münasibətlərini tənzimləməyə çalışan konvensiyalar var ki, dövlətlər onlara qoşulmaqda öhdəlik götürür ki, insan hüquqları qorunsun. Bu baxımdan Azərbaycana gəldikdə, Azərbaycanda insan hüquqlarının qorunması ilə əlaqədar təkcə son milli fəaliyyət planının qəbul edilməsi və oradakı müddəaların hə biri çox vacib və çox əhəmiyyətlidir. Azərbaycanda insan hüquqlarının pozulması ilə bağlı nəyə çox fikir veririk. Öz hüquqlarını bilən və sona qədər bilməyən insanlar da var. öz hüququnu bilən insanın hüquqlarını tapdalamaq çox çətindir. O qanuna, konstitusiyaya əsaslanır. O öz hüququnun müdafiəsinə qalxam cəsarətli bir insandır. İkinci qrup insan bəlkə də öz hüquqlarını bilir. Ancaq onun hüquqlarının qorunmasını dövlətin üzərinə atır ki, sən qorumalısan. Yəni özü bir az passiv mövqedə olan bir insandır. Üçüncü qrup insan nə bundan xəbəri yoxdur, yəni hansı hüquqları olduğunu belə bilmir və onun müdafiəsinə qalxmaq iqtidarında deyil. Yəni bu indiferent qrupun hüquqları da pozulur, tapdalanır. İnsan bütün bu münasibətlər içərisində bir çaşqınlıq yaşayır. Azərbaycanda hüquq pozuntusu varsa, sözsüz ki var, yəni bu hüquq pozuntusu ailədaxilində də ola bilər, cəmiyyətdə də ola bilər. Sosiumun içərisində müxtəlif tipli insanlar da var, kimisə əzməklə həzz alan insanlar da var, bayaq dediyim kimi özünü təsdiq edən insanlar da var. Mən beş ballıq şkala olsaydı dörd qiymət verərdim.
Şahnaz Bəylərqızı:
Seçim azadlığından danışaq. Həmişə seçkilərdən sonra, seçki öncəsi Azərbaycanda uzun müzakirələr gedir ki, seçki azadlığı yoxdur. Seçkilər azad deyil. Bu sadəcə kağız üzərində keçirilən seçkilərdir.
Rəbiyyət Aslanova:
Bizim seçiciyə elə gəlir ki, seçki son kampaniya zamanı baş verir. Əgər bu gün Rəbiyyət Aslanova növbəti dəfə seçilmək arzusundadırsa, o, başa düşməli idi ki, mən seçilən günün sabahı mən növbəti seçki üçün işləməliydim. Və bütün bu beş il ərzində seçicinin etimadını elə doğrultmalısan, inamını elə qazanmalısan ki, növbəti seçkilərə səslə, küylə, zorən müxtəlif vasitələrlə getməsin. Artıq bir rahatlıq yaşayasan, əminlik yaşayasan ki, o məni seçəcək. Seçici də bilsin ki, onun seçdiyi insan onun etimadını doğrultduğu üçün gəlib ona səs verəcək. Seçki prosesi son bir ilin, beş ayın, seçki məcəlləsinə görə 75 günün işi deyil. 75 günə heç kəs özünü seçiciyə sevdirə bilməz. Onu inandıra bilməz, inandırsa da mən buna inanmaram.
Şahnaz Bəylərqızı:
Nəyə görə Azərbaycanda seçkilərin taleyi həmişə sual altına düşür?
Rəbiyyət Aslanova:
Azərbaycan öz seçimini edir. Seçki keçir və onun taleyi heç vaxt sual altında deyil. Bu gün Azərbaycan cəmiyyəti, vətəndaşı dəyişib və onun seçkilərə münasibəti də dəyişib. Azərbaycan vətəndaşı imkan verməməlidir ki, belə bir təsəvvür yaransın ki, mənim seçkim sual altındadır. Mən müstəqil dövlətin müstəqil vətəndaşıyam. Yəni öz seçimimi özüm edəcəm. bir millət vəkili kimi demirəm, bir seçici kimi deyirəm. mən də seçiciyəm və özüm də edəcəm. kimlərinsə təzyiqi, kimlərinsə təsiri altında olmadan. Açığı deyim ki, bəzən beynəlxalq təşkilatlar, bəzən çox qərəzlə yanaşırlar Azərbaycana. Səbəb çoxdur. Bu gün Azərbaycana ikili münasibət, yəni o ikili standartlar yox, üçlü, dördlü standartlar da mövcuddur. Başqa dövlətlər Azərbaycanı çox güclü rəqib görmək istəmir. Bizsə artıq güclü rəqibik. Bu güclü rəqibin sərbəst mühakimə yürütmək, sərbəst siyasi proqnozlar vermək, fəaliyyət göstərmək iddiaları var. Kimin xoşuna gələr? bu gün dünyanın mübarizəsi mənim qafam uğurumdadır, mənim düşüncə tərzim uğrundadır. Təkcə torpaq yox.
Dinləyici:
Siz bilmirsiz ki, seçkilərdə saxtakarlıq olur?
Rəbiyyət Aslanova:
Seçkilərin taleyi sizdən, məndən asılıdır. Əgər siz seçki məntəqəsinə gedib, öz səsinizi verəcəksizsə və dəqiq seçiminizi edəcəksinizsə heç vaxt 100 nəfərin yerinə 120 nəfərin səsi yazılmayacaq. Bu gün seçicinin aktivliyi lazımdır. Seçicinin öz səsi uğrunda mübarizəsi lazımdır. Və belə olan halda heç bir saxtakarlığa yol verilə bilməz. Siz səsiniz uğrunda mübariz olmalısınız. Siz davam eləməlisiniz. Funksiyanız gedib səs verməklə bitmir. Mən səsimin yiyəsiyəm.
Şahnaz Bəylərqızı:
Seçicinin günahıdır ki, nəticələr dəyişir?
Rəbiyyət Aslanova:
Yox. Seçicinin günahı odur ki, bəzən gəlmir. Gəlmədikdən sonra da, ola bilər ki, saxtakarlıq ola bilər. Olur. Niyə də yox? Amma o seçkiyə gəlsə, imzalasa, öz səsini versə, hər bir kəs başa düşsə ki, bu məsuliyyətli bir andır, heç kəs həmin o seçkiyə müdaxilə edə bilməz.
Şahnaz Bəylərqızı:
Parlament seçkilərində yetərsay yoxdur. Seçici gəlməyə də bilər. Bəlkə sistem özü ədalətli olmalıdır?
Rəbiyyət Aslanova:
Yox seçki məcəlləsi kifayət qədər mükəmməl sənəddir. Burada ictimai nəzarətin güclənməsi, hər bir seçicinin öz səsinə sahib çıxması olduqca vacib məqamdır.
Dinləyici:
Axı Azərbaycanda seçkilərin saxtakarlığına qarşı etiraz ediblər. Amma sonra iqtidarın polisləri onları dubinka ilə döyüb şikəst edirlər. İnsanlar necə öz seçimləri barədə mübarizə apara bilər?
Rəbiyyət Aslanova:
Mən bununla qətiyyən razı deyiləm. Nə vaxt olub? Prezident seçkiləri olub, bələdiyyə seçkiləri olub. 2003-cü ilin prezident seçkilərinə görə, mən bugünki günə qədər çox böyük xəcalət hissi yaşayıram. Bizə deyirlər ki, sizin insanlar özlərini niyə belə aparırdılar?
Şahnaz Bəylərqızı:
Bəs 2005-ci ilin parlament seçkilərindən sonra müxalifətin dinc aksiyası zamanı da kobudluq, zorakılıq var idi.
Rəbiyyət Aslanova:
2005-ci ilin seçkiləri - 2000-ci ilin seçkilərindən irəliyə doğru bir addım idi. Mən inanıram ki, 2010 daha yaxşı keçəcək. Bu gün cəmiyyət dəyişib. Azərbaycan üçün mitinq dövrü keçib gedib. Bu qışqırtılarla, səslə, lazımsız şüarlarla müşayiət olunan mitinqlərin vaxtı bitib. İnsanların öz fikrini söyləmək üçün mətbuat var. Dinc aksiyalar keçirmək imkanı var. Gedib şüşələri qırmaq, yerdən daşları çıxarmaq, bir-birini döymək, ekstremal situasiyalar yaratmağa heç bir ehtiyac yoxdur. Güclü dövlətin güclü müxalifətə ehtiyacı var. o müxalifətə ki, Azərbaycan maraqlarını, mənafeyini hər şeydən üstün tutsun və onun addımı dövlətin sabahkı inkişafına yardımçı olsun. Yalnız təhrif etmək, tənqid etmək, ağı qara rəngdə görərək, görülmüş işlərə də ləkə yaxaraq özünü siyasət səhnəsində saxlamaq müxalifətə yaraşan bir hal deyil.
Dinləyici Zülfüqar Saatlı:
Qonağınız deyir ki, namizəd özünü 75 günə necə tanıdacaq. Bəs yaxşı 75 günə tanıtmadı, qaldı 5 gün üçün necə tanıda bilər? Bütün kanallar hamısı sizin əsarətiniz altındadır. Xalqın yüzdə səksən faizi sizin səsinizi hansısa kanaldan eşidəndə təzyiqi qalxır. Əsəbləşdim ikinci sualım yaddan çıxdı.
Rəbiyyət Aslanova:
Sualınız üçün çox sağ olun. Mənim rəhbərlik etdiyim komitənin üçdə ikisi müxalifət nümayəndələridir. Həmin insanların əlində televiziyalar da var, Milli Məclisin tribunası da var. Siz nahaq belə əsəbiləşirsiniz. Əsəblərinizi qoruyun. Mən doğrudan da elə şeylərdən danışıram ki, bu gerçəklikdir, reallıqdır.
Dinləyici:
Beynəlxalq Təşkilatların hesabatlarında həmişə mənfi qiymət alır Azərbaycan. Bu hesabatlar xarici dövlətlər üçün mötəbər mənbə sayılır.
Rəbiyyət Aslanova:
Beynəlxalq təşkilatların hansı hesabatlarından söhbət gedir? Birinci ABŞ-ın Dövlət departamentinin Azərbaycan haqqında verdiyi hesabatlar. İkinci «Freedom House»un, «Human Rights Watch»un hesabatlarıdır. Son ikinci haqda xüsusi danışmaq istəmirəm. Çünki bunlar qeyri hökumət təşkilatlarıdır və beynəlxalq aləmdə elə böyük nüfuzu yoxdur. Onların hesabatlarında kifayət qədər yanlış, təhrif olunmuş məlumatlar var. Dövlət Departamentinin hesabatlarına gəldikdə isə, mən bu hesabatların hazırlanması mexanizminə bələdəm. Sizi əmin edirəm ki, o hesabatlar ayrı-ayrı qeyri hökumət təşkilatlarının göndərdiyi hesabatlardır. Mən onlara söylədim ki, hesabat hazırlayanda əks tərəfin rəyi də nəzərə alınmalıdır. Əgər siz o hesabatla tanış olsaz, hesabat verilən ölkələrə baxsaz görərsiz ki, cümlələr eynidir. Şablon cümlələrdir. Həmin hesabatda bir dənə qaçqınlarla bağlı kəlmə yoxdur. Belə olan halda mən o departamentin hesabatlarına necə inanım? Uğurların biri haqda bir kəlmə yoxdur. Gəlin biz o ölkələr qarşısında təzim prinsipində bulunmayaq. Hər bir kəs özündə olan nöqsanları bilir və onları aradan qaldırmaq əzmindədir. Bu mənim məmləkətimdir, bu mənim vətəndaşımdır və onun hüquqlarını qorumaq bu dövlətin borcudur. Dövlət də ləyaqətlə onu yerinə yetirir.
Şahnaz Bəylərqızı:
«Bizim yol» qəzetinə müsahibənizdə ADNA qətliamında təqsirli bilinənlər haqda demisiz ki, mən bu insanların işgəncələrə məruz qalmasına normal baxıram. Belə bir fikri insan haqları komitəsinin sədrinin səsləndirməsinə necə bəraət qazandıra bilər?
Rəbiyyət Aslanova:
İnsan haqları komitəsinin sədri də bir anadır, bir qadındır, millət vəkilidir. Həmin gün hər birimizin ürəyi qan ağladı və bu gündə qan ağlayır. Və mənə deyəndəki o insanlara hər hansı bir işgəncə faktı, mən dedim ki, işgəncə faktı yoxdur. Çünki bu bizim də nəzarətimizdədir. Amma mən içimdən gələn bir sözü söyləmişəm. Bunu qəbul etsələr də, etməsələr də. İnsan haqları adı ilə spekulyasiya edənləri qəbul edə bilmirəm. Halbuki bu gün insan haqları ilə spekulyasiya edən dövlətlər də var. Mən bir anlıq o qana qəltan olmuş gəncləri düşündüm və onları o hala salmış insanlar haqqında hansısa bir xeyirxahlıq hissi ilə yaşaya bilməzdim və yaşamıram da. Kim olacaqsa mən istərdim ki, ona ən ağır cəza versinlər. Ölüm hökmü yoxdur, ömürlük həbs verilsin. Heç cür yüngülləşdirici heç nəyə gedilməsin. Yenə deyəsəksiz bəs insan haqları, insan haqlarının da bir sərhədi var. Bəs orada olan insanların günahları nə idi ki, onlar yaşamaq hüququndan məhrum oldular?
Dinləyici:
Niyə bizdə telekanallarda seçkiqabağı debatlar yoxdur?
Rəbiyyət Aslanova:
Mən prezident seçkilərində dəfələrlə debatlarda iştirak etmişəm.
Şahnaz Bəylərqızı:
Niyə prezident İlham Əliyev özü debatlarda iştirak etmirdi?
Rəbiyyət Aslanova:
İlham Əliyev ora çıxmamışdan öncə sağa, sola baxın. İlham Əliyev bütün sözlərini öz fəaliyyəti ilə deyir. Yenidən çıxış edib, gördüyü işləri saymağa ehtiyac yoxdur. Hər gün gördüyü işləri işləri sadalasaz bu kifayətdir. Fəaliyyət ən böyük hesabatdır. Bu gün Azərbaycan vətəndaşı öz prezidentinə o qədər inanır ki, bunun əlavə heç bir şərhə ehtiyacı yoxdur.
Dinləyici:
Seçici mübariz olub neyləməlidir? 2003, 2005-ci ildə mübariz oldu, cavabını da gördü.
Rəbiyyət Aslanova:
Cavabını gördü, nə gördü. 2005-ci illə 2010-cu ili müqayisə edin. Yəqin o vaxt seçiminiz düz etmişdi ki, bu gün Azərbaycanın gözəl parlamenti var. Peşəkar deputatları var. Niyə bu gün mənə müraciət edən bir nəfər uğurdan danışmır? Gözəl görmək lazımdır hər şeyi. Qara axtarmaq lazım deyil.
Dinləyici:
Bu fikri haradan alırsız ki, mitinq dövrü keçib?
Rəbiyyət Aslanova:
Mitinqdən mitinqə fərq var. Biri var Avstriyanın paytaxtı Vyanada camaat plakatlarla, gözəl geyimdə insanlar keçirlər. Biri də var əlinə böyük taxtalar alıb, dubinkalar alıb şüşələri qıra-qıra, qışqıra-qışqıra, maşınların üstündə tullana-tullana gedirlər. Fərq var ya yox? Mənim də xalqım öz fikrini sivil şəkildə ortaya qoysun.
Dinləyici:
Millət vəkili Rəbiyyət xanım ildə neçə dəfə seçicilərlə görüşür? Görüşürsə sonrakı əhvalı?
Rəbiyyət Aslanova:
Axırıncı görüşüm may ayının 9-da idi. İstanbuldan birbaşa Tiflisə, ordan gecə saat ikidə Balakənə gəldim.
Dinləyici:
Mən aktyoram. Vəziyyətim acınacaqlıdır. Mən bu məvaciblə necə dolanım?
Rəbiyyət Aslanova:
Siz fədailərsiz. Çox böyük fədakar insanlarsız. Aktyorlar ki, o az maaşla teatr sənətini qoruyursunuz və inkişaf etdirirsiz sizə eşq olsun. Mən tamamilə razıyam ki, məvacib azdır. Yaradıcı insanın gərək məişət qayğıları olmasın ki, o sözün əsl mənasında özünü sənətə həsr edə bilsin. Hər büdcənin müzakirəsi zamanı biz bu məsələni ortaya qoyuruq. Vacibdir. Bu maaşla mümkün deyil. Müəllimlərlə başlı məsələni həll etdik. Həkimlərin, ziyalıların, yəni yaradıcı insanların məsələsi yəqin ki, üzümüzə gələn il həll olunacaq.
Dinləyici:
Sizcə Azərbaycanda türməlik jurnalist qalıb?
Rəbiyyət Aslanova:
Azərbaycanda gözəl jurnalistlər var. Həbsxanada jurnalist niyə olmamalıdır? Taleyin gərdişindən kimsə həbsxanaya düşə bilər. Amma jurnalist ora ona görə düşməyib ki, o jurnalistdir.
Şahnaz Bəylərqızı:
Azərbaycanda azad söz baxımından vəziyyət necədir?
Rəbiyyət Aslanova:
Bunun üçün müxalifət qəzetlərinə baxmaq kifayətdir. Nələr istəyirlər yazırlar. Yəni azad söz budur. Azərbaycanda 600-dən çox qəzet var. Bəzən elə yalan yazırlar ki. Bu insanlara yalanın yükü ilə yaşamaq haqqını vermək lazımdır. Yalanın yükü çox ağır olur.
Şahnaz Bəylərqızı:
Azərbaycanda jurnalist də qətlə yetirilib.
Rəbiyyət Aslanova:
Azərbaycanda biznes insanı da qətlə yetirilib. Müəllim də ola bilər qətlə yetirilsin. Jurnalist olduğuna görə qətlə yetirilməyib. Məhkəmə hələ sona çatmayıb.
Dinləyici:
Rəbiyyət xanım, bu millət sizi özünə vəkil seçibsə, o zaman niyə prezident İlham Əliyevdən «Vaşinqton Post» qəzetinin yazdığı Dubay mülkləri barədə izahat verməsini tələb etmirsiz?
Rəbiyyət Aslanova:
Sabah «Vaşinqton post» başqa bir yalan məlumat yayacaq. Bütün bu məlumatlar üçün hesabatlar tələb etməliyik? Bu məlumatın dəqiqliyinə nə qədər inanmaq olar? Belə bir mülk doğrudan yoxdur. Təkcə «Vaşinqton post» yox, digər qəzetlərə də baxsaz, görərsiz ki, nə qədər yalan məlumatlar var orada. Hansısa bir məlumatı götürüb, onu şişirdərək hesabat tələb etmək özü qeyri korrekt bir addımdır. Bu mənim inamımdır və mən bilirəm ki, elə bir şey yoxdur orada. Və bu informasiyadır ki, belə bir şey yoxdur.
Dinləyici:
Almaniya prezidenti könüllü istefa verdi. Azərbaycanda prezident səviyyəsində demirəm, aşağı ranqlarda könüllü istefalara nə zaman rast gəlmisiniz?
Rəbiyyət Aslanova:
Komanda peşəkardırsa onun nazirlərindən biri niyə istefa verməlidir? O istefanın müəyyən məqamları, müəyyən şərtləri olmalıdır ki, o insan orada özünü layiqli hesab etmir və həmin yerdən istefa verir. Bu insanlar cəmiyyətin gözü qarşısında bu qədər çalışırlarsa niyə istefa verməlidirlər?
Dinləyici:
Siz ulu öndərin heykəllərindən deyil, milləti dilənçiyə çevrilmiş Azərbaycandan danışın.
Rəbiyyət Aslanova:
Mən çox təəssüf edirəm ki, siz Azərbaycan xalqı, ulu öndər haqqında bu cür sözlər deyirsiz. Bircə şeyi fikirləşin. Ulu öndərin Azərbaycan üçün etdiyinin milyonda birini siz öz xalqınıza etsəydiniz yəqin ki, siz də çox hörmətli bir insana çevrilərdiniz.
Şahnaz Bəylərqızı:
Təşəkkür edirəm.