Azad Yaşar. Birinci Qarabağ savaşı, Haramın haramla çıxması...















Birinci Qarabağ savaşı

Mən -
yenilgimizlə barışmadığımdan -
öz-özlüyümdə
bu davamıza
"Birinci Qarabağ savaşı" dedim,
xalqım.

Meydandan çəkilənlər üçün
yad qoltuqlarını cənnət bilənlər üçün
və sənin bütün xoşqeyrətlərin üçün
qoy bu -
sonuncu Qarabağ savaşı
olsun.

Onlara bundan ağır nə sözüm olacaq ki…

2002


Səbəb və Nəticə


Uzun-uzun düşündükdən və
qalın-qalın kitablar oxuduqdan sonra
saçımın ağı, alnımın qırışı bahasına
nəhayət anladım
niyə bu qədər zəbun olduğumuzu.
Əsrlərlə
güclü qonşuların təzyiqi və kötəyi altında bulunduğumuzdan
bizlər bu günlə,
indiylə yaşamaqdan usanıb,
keçmişik bu saat, bu anla yaşamağa.

Bunun nəticəsi
başımıza gələnlər olduğu kimi,
ayaqlar altında qalmağımızın səbəbi də
dünəni və sabahı
indiki rahatlıq xətrinə
bilmərrə unutmağımızdır.

1994


Haramın haramla çıxması

(bir şəhid ruhunun anlatdıqları)

Qırmızı Bazarda gedən döyüşdə
ağılsız bir ölümə qurban getdik biz - dörd tankçı.
Yanlışlıqla girdiyimiz dalanda
geri dönə bilməyincə tankımız
ermənilərin qurduğu
pusquda bulduq özümüzü.
Üstümüzə yağan güllə yağmurundan
benzin bakımız alışdı,
alt lyükdən bayıra çıxa bilmədik -
nişançımız Dünyamalının atılmış bir evdən əkişdirdiyi
dəyirman daşı boyda "Rubin" televizoru
bir anda
həyatda sonuncu qazancımız oldu hamımızın.
Cavan, hələ ki min rəngli həyatımızı və
ağlı-qaralı-qanlı-tərli-hisli-yaralı üzlərimizi
onun qaranlıq ekranında seyr etməli olduq son kərə.
Sayılı saniyələr qalırdı partlayışa.
"Allah, Məhəmməd ya Əli" deyib
məcburən
təpə girişindən çölə çıxdıq və az sonra
ermənilərin kiraladığı
sarışın snayper qız
dəryazla ot biçər kimi
sərrast atəşlərlə
biçib-biçib sərdi yerə dördümüzü də…

Yenə də
aramızdan birisi
dəyişdi və qurban verdi hamımızın VƏTƏN eşqini
özünün DÜNYA MALIna olan eşqinə -
unutdu hər halda buralara nədən ötrü gəldiyimizi…

2001


Materiyanın itməməsi qanunu

(bir şəhid ruhunun anlatdıqları)

Qəribə təsadüflərlə doluymuş bu dünya
vallah, danışsam inanmazsınız,
amma
bir neçə il əvvəl
Gəncədə qızıl dişlərimi taxan həkim

Kəlbəcərdə,
səngərdə can verdiyim zaman
həmən dişləri damağımdan sökən əsgər də –
erməniydi.
Mən son nəfəsdə
sinəmə çökən Əzrayılla didişdiyim anlarda
o, Sarı iblislə sevişirdi.

Yəqin bir az sonra
artıq bir işimə yaramayacaq bu dişlər
dönüb
ya onun oğluna nişan üzüyü olacaqdı
ya da qızına cehiz.

1994

Alatoran, 2004