Xuraman Hüseynzadə. Bu, şərab deyil...

Dostum, bir tək

sən anlayırsan məni.

Bu şərab deyil, dostum,

Bir daş ürəyin yaraladığı

sevgimin

al qanıdır.

Çəkdiyim isə

tənhalığın nazıdır.

Bu dumanı da

dağlar göndərib mənə.

Özləri gələ bilməyən dağlar

Arxa-dayağımdı, dostum-

Onlara söykənib

ayrılığa dözəcəyəm.

Bir azdan

dumanları dağlara qovacam

başımdan,

Bir az da göylərə verəcəm

göz yaşımdan.

Yenə başıma düşən,

sümüyümə düşməyən

bu sevda havasına

oynamaq çətin, dostum.

Bilirəm,

sonu yoxdu bu məhəbbətin,

dostum...