Ülkər Ucqar
ŞEİRLƏR
doğum günündə özümə ithaf
məni xəstəxanada bir kişidən aldılar
səhər saat dörd
qarlamışammış
“Allah əlinizdə-ovcunuzda” saxlasın!
və əllərində
ovuclarında qaldım
suyu qılınclayan olmadı
başım üstə dəmir qoyan...
anam belə zadlara inanmazdı
və adamı bir qarış yerə qoyacaqlar
halarvadının da heç işi olmadı, insafən!
məni xəstəxanada bir kişidən aldılar
demişdi: “incitsə, qaytara bilərsiz”
neçə dönə qaytarmaq istədiklərinə rəğmən
qaytarmadılar, sağ olsunlar
və “az getdi, uz getdi
bu qədər yol getdi”
mən böyüdüm
və hər nə yolunda
vaxtında
ilk yalanımı dedim atama,
vaxtında
dayıqızımın kiçilən donlarını geydim
(bayramdan-bayrama)
vaxtında
bacımla savaşanda
mən əvvəl ağlasam, kötək onundur bildim,
vaxtında anamın
sürmə qabının necə açılacağını tapdım,
mədrəsədə uşaqların
həsrətlə baxması vaxtında vuruldum
Məqbərətül-şüərada
bir oğlan mənə baxanda qızardım,
sonralar o oğlan ərim çıxdı
vaxtında at kimi sevdim
və bir cüt fayton atı
Baxtinin teorilərini yurtdular*
o il
vaxtında biri tapılıb, sevdi sevdiyimi
çox da sevirdi kişinin qızı...
və çox da yer bilən kişinin qızı
və çox da gözəl
və sən də
vaxtında gec gəldin
saat kimi işləyirdi qızlığım
hər nə vaxtında...
__________
* yurtmaq – ayaqdan salmaq
Əsgərlər
məni yağışda yola salma
doğru-düzgün qız deyiləm ki mən
anam
darıxdığı bir axşam
palçıqdan yapıb məni
məni yağışda yola salma
son dönə “öpdüm” deyəndə,
dodaqlarında
torpaq quxusu qalar.
bir çətir altından çıxıb getmək:
səndə qalsın, mənə çətir lazım olmaz!
əsgərlər çəkəmələrini yağış altında çəkərlər
əsgərlərə çətir lazım olmaz
hər əsgərdən bir tüfəng qalar
bir qız
bir torpaq qoxusu
bir açılmamış çətir
mən əsgərləri unuduram
tüfəngləri unuduram
savaşları unudaram
ancaq çətirləri yox...
məni yağışda yola salma!
nağıl qadın kimidir
“getdim” de
özünü də, məni də qurtar!
nağılı deməyincə bitməz
yerlə göy arasında
gərgin düşübən qarğayar başlayanını...
“atdım” de
özünü də, məni də qurtar!
nağıl yarıcan olanda
asılı qalar
bir ömür, deyəninin dalısınca sürünər
qiyamət günü
sonunu istər...
nağıl qadın kimidir,
unutqan gözlərini yumsan da,
tanıyar səni!
unutqan əllərini gizləsən də,
tanyiar səni!
“getdim” de, özünü də, məni də qurtar...
“atdım” de, özünü də, məni də qurtar...
ŞEİRLƏR
doğum günündə özümə ithaf
məni xəstəxanada bir kişidən aldılar
səhər saat dörd
qarlamışammış
“Allah əlinizdə-ovcunuzda” saxlasın!
və əllərində
ovuclarında qaldım
suyu qılınclayan olmadı
başım üstə dəmir qoyan...
anam belə zadlara inanmazdı
və adamı bir qarış yerə qoyacaqlar
halarvadının da heç işi olmadı, insafən!
məni xəstəxanada bir kişidən aldılar
demişdi: “incitsə, qaytara bilərsiz”
neçə dönə qaytarmaq istədiklərinə rəğmən
qaytarmadılar, sağ olsunlar
və “az getdi, uz getdi
bu qədər yol getdi”
mən böyüdüm
və hər nə yolunda
vaxtında
ilk yalanımı dedim atama,
vaxtında
dayıqızımın kiçilən donlarını geydim
(bayramdan-bayrama)
vaxtında
bacımla savaşanda
mən əvvəl ağlasam, kötək onundur bildim,
vaxtında anamın
sürmə qabının necə açılacağını tapdım,
mədrəsədə uşaqların
həsrətlə baxması vaxtında vuruldum
Məqbərətül-şüərada
bir oğlan mənə baxanda qızardım,
sonralar o oğlan ərim çıxdı
vaxtında at kimi sevdim
və bir cüt fayton atı
Baxtinin teorilərini yurtdular*
o il
vaxtında biri tapılıb, sevdi sevdiyimi
çox da sevirdi kişinin qızı...
və çox da yer bilən kişinin qızı
və çox da gözəl
və sən də
vaxtında gec gəldin
saat kimi işləyirdi qızlığım
hər nə vaxtında...
__________
* yurtmaq – ayaqdan salmaq
Əsgərlər
məni yağışda yola salma
doğru-düzgün qız deyiləm ki mən
anam
darıxdığı bir axşam
palçıqdan yapıb məni
məni yağışda yola salma
son dönə “öpdüm” deyəndə,
dodaqlarında
torpaq quxusu qalar.
bir çətir altından çıxıb getmək:
səndə qalsın, mənə çətir lazım olmaz!
əsgərlər çəkəmələrini yağış altında çəkərlər
əsgərlərə çətir lazım olmaz
hər əsgərdən bir tüfəng qalar
bir qız
bir torpaq qoxusu
bir açılmamış çətir
mən əsgərləri unuduram
tüfəngləri unuduram
savaşları unudaram
ancaq çətirləri yox...
məni yağışda yola salma!
nağıl qadın kimidir
“getdim” de
özünü də, məni də qurtar!
nağılı deməyincə bitməz
yerlə göy arasında
gərgin düşübən qarğayar başlayanını...
“atdım” de
özünü də, məni də qurtar!
nağıl yarıcan olanda
asılı qalar
bir ömür, deyəninin dalısınca sürünər
qiyamət günü
sonunu istər...
nağıl qadın kimidir,
unutqan gözlərini yumsan da,
tanıyar səni!
unutqan əllərini gizləsən də,
tanyiar səni!
“getdim” de, özünü də, məni də qurtar...
“atdım” de, özünü də, məni də qurtar...