- Şeirlər
Hədiyyə Şəfaqət
-1-
Bilirsənmi,
Sinəmdəki bu sancılar var ha,
Bu sancılar...
Cücərmək istəyən küknar ağaclarının tərpənişidir,
Toxum dənələri qabığını çərtir...
Gözlərimi yumuram nəfəsimi içimə çəkərkən,
Şirəli yaşıllığı gözlərimə dolur budaqların
Bir də
Ətir
Duyuram...
Amma bu sonra olacaq...
İndi tez-tez
Əlimi tumurcuqların üstünə-sinəmə qoyuram
Və
Orda yeni bir həyat başlamaqdadır...
Sən...
Qorxma sən...
Sinəmdəki sancılar
Doğuş sancısı kimi olacaq sonra-müqəddəs və fərəhli...
Mən ölməyəcəyəm ki,
Sinəmdən küknar meşəsi göyərəcək...
-2-
Mən sizin
Döyüş idman oyunlarınızı
Döyüş filmlərinizi heç sevmədim...
Və anlamadım açdığınız cəbhələrdə
Ədalət axtarmanızı...
Uşaqlarınıza
Silah oyuncaqları alımanızdakı mənasızlıqdır
Baş kəsənlərin niyyətini sorğulamanız...
Və qızlar
Pəmbə gəlinciklərlə oynarkən...
Və
Gərəksiz utanc içində
Oğlan uşaqlarının əlindən alıb atdığınız
Çiçəklərdir gülləyə çevrilib sizə dəyən...
Sonra şəhid qəbrlərinə qapanıb ağlarsınız...
Sizin qan iyinə hərisliyinizi
Barmağınızdan qan alınarkən,
Ya da körpənizə iynə vurularkən üçünüzü yana tutmanızla
Bir yerə qoymaq çətindi...
Və
Anaların dilində
Ən yayılmış qarğışdır-
"Səni gülləyə gələsən!"...
Bəyəndinizmi etdiyinizi?
...Cəhənnəmə cevirdiniz
Gözəlim Dünyanı...
-3-
..İndiyəcən heç kimin
Getmədiyi,
Heç kimin
Bilmədiyi,
Heç kimin,
Heç kimin doğulmayıb, heç kimin ölmədiyi,
Olmayan şəhərdəyəm...
...Hər tərəfi nur seli, hər yanı ağ işıqdır
Heç nəyin kölgəsi yox,
Özü yox, özgəsi yox,
Günəşi belə yoxdur, Günəşə qarışıqdır
Mən də yoxam,
Gözəldir...
...Çıxarmışam, atmışam bədənimi hardasa,
Barmaqlarım toxunmur uzatdığım heç nəyə
Güzgülərdə əksimi görəmmirəm, görmürəm
Başımın üstündə göy ləpələnir su kimi
Səngimiş düşüncələr
Hardan hara əsdiyi bilinməyən küləyin nəfəsində yayılır
Olmayan ayaqların izi boşluğa düşür,
Olmayan qanadların çırpınışı duyulur...
İndi sənə bunları niyə pıçıldayıram?
Yaxşıyam, qorxma deyə,
Bu olmayan şəhərdə
Olmağıma darıxma deyə pıçıldayıram...
...Bu şəhər
Ah, bu şəhər
Bil ki,
Bil ki, bu şəhər
Mənim ruhumu tutub
İçinə sığdıracaq qədər geniş deyildir...
Qayıtmaq istəyirəm...
...Qayıtmaq istəyirəm
Mavi zərli qanadı yanan kəpənəklərin daşıdığı ümüdü
Məni sevən adamın
Nə tufanda, nə seldə, nə ağrıda-acıda
Buraxa bilmədiyi əllə anlatacağam
Hər şeyi ikimizin
Danışdığı, duyduğu,
Kəlmələrə sığmayan dillə anlatacağam...
...İndiyəcən heç kimin
Bilmədiyi şəhərdən,
Heç kimin doğulmayıb ölmədiyi
Şəhərdən...
Gələcəyəm...
Üzülmə...
-4-
Eyyyy...
Şaman...
Adıma əkilən sidr ağacı kimi yaşılam
Köklərim
Saplanıb dərinlərə...
Budaqlarım
Dualar pıçıldayır
Küləklərlə təmasından...
Gözünü zillədiyin ocaqda yanmaq istəmirəm ...
Hələ vaxtım çatmayıb…
Eyyyyy....
Şaman...
Gözlədinizmi,
Boylandınızmı üfüqə
Sən və adıma əkilən Sidr ağacı...
Ucsuz-bucaqsız çöllər saralarkən
Gördünüzmü,
Gördünüzmü gələcəyəm?...
Oynayan alov dilimləri nə söyləmişdi,
Dərin bir yuxuya dalarkən?...
Eyyyyy...
Şaman....
Və Sidr ağacı
Ayılın...
Mən gəldim...
-5-
...Sən bir də doğulmaq istərsənmi, Şəms?
İstərsənmi?
İstərsənmi...
İstərsənmi
Gecələr
Daş divarlı qaranlıq hücrələrin
Soyuq döşəməsində uyumaq
Gündüzlər
Dar dəhlizlərində dolaşmaq, “eşq” deyərək...
Eşq!-
Və gözləmək...
Sonra
Uzuuuun bir yolçuluq
Başlarkən
Ruhun
Kəpənək qanadları kimi zərif,
Ayaq səslərin
Torpağın ovcunda daşınırmış kimi
Yumşaq...
Özün
Külək-külək şeirlər kimi azad
Olacaqsan...
Bətnim-məbəd kimidir,
Şəms,
Məbəd kimidir...
Və sən
Son baharda,
Açılarkən
Sarı çöllərdə ümid çiçəkləri...
Bir daha məndən doğulmaq
İstərsənmi,
Şəms...
İstərsənmi?...