-
Oğuz Ayvaz
Yeni şeirlər
Yazıla bilməyən şeir
küçələr adamsızdı,
külək səkilə sevişir,
bu gün adamlar yoxa çıxıb
qəssab dükanın yanında,
erkək buğa miskin baxışlarıyla
öləcəyi saatı gözləyir,
arxasında küçə pişiyi
ət axtarışında,
buğanın adı bir azdan
ət olacaq,
bu mənzərəyə hansısa
filmdə baxmışdım:
orda pişiyə buğanın əti çatmırdı.
buğanın gözlərindəsə
saysız-hesabsız
ulduzlar axışır,
göy üzünə qaranlıq ilxı tək sürünür,
qəssabın əlindəki bıçağın
parıltısı buğanın gözlərindən
daha zəif, daha sönük.
küçə rəssamı
bu mənzərəni
çəkə bilməyəcək qədər
aciz, miskin...
mənsə bu şeiri
yaza bilməyəcək,
narkozdakı kimi onların
hərəkətlərini izləyəcək...
Anti-faciə
səninlə aramızda
faciə yoxdu,
aramızda iki milyon
insan ölməyib,
güllələr gecənin
bətninə sancılmayıb,
yollarımızda
tanklardan, toplardan
danışmağa dəyməz,
bizim aramızda
faciə olmayıb,
indi mən müharibədə
əllərini itirmiş
adamı tanıyıram
o, heç bir əşyaya
toxuna bilmir,
mən sənə uzanan
əllərimi itirdim, vəssalam
bizim aramızda
faciə olmayıb...
Afrodita
ilk görüşümüzü xatırlayıram,
yağış yağmırdı,
bürkü idi,
istidən nəfəs ala bilmirdik,
sən parıltılı gözlərinlə,
çiçəkli donunla gəlmişdin,
filmə bənzəyirdi gəlişin
ya da bir şeirə,
sən bu şeirin misrasısan,
gözlərin, əllərin,
saçların şeirimin qafiyələri
utanıram bədənin haqda
bir şey deməyə
bədənin yazılmayan
bir hekayə
ya da bir roman
maşınlar küçələrə axışmışdı,
yolların bakirəliyi pozulmuşdu,
qadınlar bizə baxıb
sənə paxıllıq edirdilər,
sən yuxudan duran
uşaq kimi,
sevimli və biraz da dəcəl,
mən hələ də
o görüşü unutmadım...
mən səni xatırlamıram,
sən mənim yanımdasan...
